Yüce Allah kâinatta her bir şeyi diğeriyle irtibatlı olarak yaratmış, her bir şeyi diğerinin ihtiyacını görecek şekilde var etmiştir. Evrende olup da başka bir şeye ihtiyaç duymayan hiçbir varlık yok. Son noktada her şey Allah’a muhtaç, O ise hiçbir şeye muhtaç değil. Modern zamanlar Tanrı’ya konum biçme ve Tanrı’nın alanını daraltarak insanın alanını genişletme çabalarına sahne oldu. Her şeyi insanın halledebileceği anlayışına mahkûm oldu. İnsanın her şeye tahakküm edeceği hırsı yerleşti. Allah’ı yok saydı.
İnsanoğlunu Allah’tan uzaklaştıran icat ettiği birkaç şey oldu. İnsanoğlu ürettiği bilginin büyüsüne kapıldı. Bir anda kendisini Tanrı’dan bağımsız gördü ve Tanrı’yı öldürdü. Zihninde öldürdüğü Tanrı’nın yerine kendisini koydu. Tıpkı Firavun ve Hâmân gibi. Firavun gücünün savurmasıyla rablık iddiasında bulundu. Hâmân’da bilgisinin savurmasıyla… İkisinin sonu da aynı oldu. Modern insanın geldiği noktayı da idrak edebiliyoruz.
Modern insan ürettiği bilimden din çıkartmaya kalkıştı. Önce Tanrı’ya konum biçti ve adına deizm dedi. Tanrı’yı emekli etti. Emekliye sevk ettiği Tanrı’yı sonunda öldürdü. Edindiği bilgi ve kurduğu bilimle insanların kafasından bir anda Tanrı fikrinin yok olacağını zannetmişti ama başaramadı. Büyük kitleler Tanrı’ya inanmaya devam etti. Çatıştırdığı din ve bilim beklediğinin tersine sonuç verdi. Bilim ile din çakışan değil birbirlerini destekleyen sistemler oldular.
Bilim ile din arasında çatışma yok. Çatışma bilimden din üretmeye kalkışanlar ile dini bilim gibi görenler arasındadır. Bilim insanın dünyevi refahıma hizmet ederken, din ise insanın toplumsal düzeni, ahlâkı ve manevi yönüne hizmet eder. Dine göre bu dünyanın imarı öte dünyanın imarıdır. Din ve bilim insanlığın hayrı İçin vardır.
Aydın YIĞMAN
Mersin Müftüsü