Yaşadığımız musibetler bize yeni mesuliyetler sundu. Umutlarımızı diri tuttu. Kardeşlik ve insanlık borcumuzu ödemeyi bize öğretti.
İyiliklerimiz ve insanlıklarımız konuştu. Buruk, yıkık, kırık kalpleri onarmayı, manevi olarak bağışıklığımızı güçlendirmeyi sağladı. İnsanın yurdu, umudu ve şifası olduğunu gösterdi.
Uyarıldık defalarca…
Önce pandemi ile sonra deprem ile sonra pahalılıkla uyarıldık. Önce evlerimizin içine hapsolunarak sonra evlerimizin dışına hapsolunarak uyarıldık. Önce kevni ayetlerle şimdi afet ayetleri ile uyarıldık.
Kendimizi sorgulayacak mıyız yoksa savrulacak mıyız?
Tevbe mi edeceğiz, yoksa taşkınlıklarımıza devam mı edeceğiz?
Kur’an ayetleri ile titremeyen kalplerimiz kainat ayetleri ile titredi mi?
Kiracı ile ev sahibinin gecenin dondurucu soğuğunda sokakta aynı ateşin etrafında gecelediği zamanları yaşadık. Bizler geçici olan bu dünya hayatının göçebesiyiz. Tedbirde kusuru olanların takdire bahane bulduklarına şahit olduk. Halbuki suçlu kim?
Kur’an meseleyi izah ediyor:
“Senden başka ilah yoktur. Seni tenzih ederim. Gerçekten ben haksızlık edenlerden oldum.”(Enbiya,87)
Aydın YIĞMAN
Mersin İl Müftüsü