Bir hasta düşünün…
Su içmesinin doktor yasaklamış, sağlığı için çok zararlı…
Ve siz bu hastanın yakanısınız. O hasta su içmek isteyince ne yaparsınız?
Ona olan sevgi ve merhametiniz sebebiyle su içmesine engel olur, suyu ondan esirgersiniz. Bilirsiniz ki su içerse o an için susuzluğu gidecek ama bu durum onun sağlığına büyük zarar verecek. Şimdi bu hasta için nimet su mu yoksa suyun ondan esirgenmiş olması mı?
Şimdi…
Yüce Allah mümin kullarına olan sonsuz rahmet ve merhametiyle dünyada kimi nimetlerin ona zarar vereceğini bildiğinden o nimetleri kulundan esirgiyor. Bunu –hâşâ- kuluna kötülük etmek için değil onun iyiliği için yapıyor. Şimdi bu kul için nimet, başkalarında olan kendisinin de hep sahip olmak istediği ama sahip olması onun din ve dünyası için zararlı olacak şeye ne pahasına olursa olsun sahip olmak mı yoksa ondan mahrum olmak mı? (Hayat Onunla Güzel, Prof. Dr. Soner Duman)
Allah Resûlü (s.a.v.) bu konuyu bir benzetme yapmak suretiyle aklımıza hiç unutmayacağımız şekilde yerleştiriyor:
“Allah bir kulu sevince, sizden biri hasta olan ve su içmesi zararlı olan yakınından suyu esirgediği gibi dünyayı o kullarından esirger.”(Tirmiz’i,Tıb,1)
Rabbimiz bizleri şerlerden, şerlileri de bizlerden uzak eylesin.
Aydın YIĞMAN
Mersin İl Müftüsü